Przez zachowanie agresywne rozumie się zachowanie skierowane przeciw określonym osobom lub rzeczom, przenoszące szkodę przedmiotowi agresji, przybierające formę ataku, czyli napaści fizycznej lub słownej. Agresywne zachowania nastolatków to często reakcja obronna lub sposób na to, by nie okazać niepewności czy słabości. Sprzyja im też panująca w dzisiejszym świecie atmosfera rywalizacji. Nie można także zapomnieć o bardzo istotnym czynniku wpływającym na wzrost agresji, jakim są media. Brutalne filmy i gry komputerowe powodują narastanie negatywnych emocji oraz inspirują do naśladowania przez młodzież pokazywanych w nich agresywnych zachowań. Przyczyn agresywnych zachowań należy szukać między innymi na tle obecnej niekorzystnej sytuacji opiekuńczo-wychowawczej wielu rodzin. Dorośli, często zajęci swoimi sprawami, zostawiają dzieci samym sobie bez opieki, z kluczem na szyi, czy też dając im negatywne przekłady swoich zachowań. Przyczyną agresywnego zachowania może być również szkoła, a w szczególności niepowodzenia w nauce. Współczesna szkoła wymaga od dzieci dużej wiedzy, umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych, ciągłego poszukiwania nowych rozwiązań. Dziecko o mniejszej odporności emocjonalnej zaczyna się w tym wszystkim gubić. Agresywne zachowanie przyjmuje postać bójek i kłótni z rówieśnikami, nieuzasadnionego skarżenia, złośliwych plotek czy mściwości przejawianej w stosunku do kolegów. Agresja może być również kierowana przeciw osobom dorosłym czy przedmiotom. Coraz częściej rodzice i pedagodzy nie są w stanie poradzić sobie z rosnącą w dzieciach i młodzieży agresją bez dodatkowego wsparcia. Wprowadzanie kolejnych zakazów i nakazów czy kar nie zawsze jest bowiem skuteczne. Możemy zapobiegać agresji u dzieci poprzez: powtarzanie dziecku jakie jest dla nas ważne, wspólne przeżywanie radości i niepowodzeń, dawanie dziecku wsparcia, dokładne wysłuchiwanie, co ma nam do powiedzenia, nielekceważenie ważnych dla dziecka spraw.