Niektórzy wygodniccy rodzice, pozbawieni poczucia odpowie­dzialności, chcą wszystkie te sprawy przerzucić na nauczycieli, na szkołę i pedagogów. Nigdy jednak szkoła, zespołowe wychowanie,nie oddziaływa w tym stopniu co środowisko, które nas kształtuje od urodzenia. Trudno! Jeśli się dziecko wydało na świat, trzeba za nie odpo­wiadać, przekazać mu swoje doświadczenia, dać mu możliwie naj­lepszą „kindersztubę”. Nauka u obcych jest przykra i drogo ko­sztuje, a nieokrzesanie wewnętrzne i zewnętrzne może utrudnić życie. Dlatego dobre obyczaje wyniesione z domu stanowią cenny posag, którym rodzice obdarzają swoje dzieci. Pomówmy teraz o pewnych szczegółowych sprawach; zacznijmy jeszcze raz od spełniania obowiązków i poczucia odpowiedzialności. Nie łudźmy się! Młodzież zawsze bę­dzie przedkładać spełnianie życzeń nad obowiązki. Dlatego też na­leży zagadnienie to stawiać inaczej: że obowiązek podejmowany chętnie i dobrowolnie nie jest ciężarem, a może być przyjemno­ścią. Jeżeli powoli, od najmłodszych lat wdrażamy dzieci do róż­nych powinności — naprzód drobnych, potem coraz poważniej­szych — to tak do tego przywykną, że gdy zaczynają pracować zawodowo, zakładają własną rodzinę itp., te nowe, rozległe obo­wiązki stają się nieraz jednym z celów życia. Każdy człowiek chce być potrzebny i użyteczny. Rzeczą rodzi­ców jest tak wychowywać i nastawiać dzieci, aby w nich jak naj­wcześniej obudzić te pragnienia, wyrobić poczucie więzi społecz­nej i odpowiedzialności oraz wytrwałości.

Agnieszka Kołodziejska

Witaj na moim serwisie o społeczeństwie! Znajdziesz tutaj wiele informacji poświęconych społeczeństwu. Mam nadzieję, że moja strona którą prowadzę z takim zapałem Ci się spodoba i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej!