Ukłonem kobiety jest grzeczny skłon głowy. Dobrze wy­chowana niewiasta wybiera przy tym ze swego bogatego reper­tuaru inny uśmiech dla przyjaciółki, inny dla jej matki, jeszcze inny dla sympatycznego kolegi. Zadzieranie nosa lub wyzywająca nietibałość przy ukłonie nie są oznakami dobrych manier. Ale zdarzają się sytuacje, w których kobieta musi odpowiedzieć lodowatym spojrzeniem na ukłon i… powinna umieć to zrobić. Podawanie ręki również jest sztuką, słusznie uważaną za charakteryzującą ludzi. Zbyt energiczny uścisk sprawia ból, za słaby — jest nieprzyjemny, powi­nien zatem być mocny, szczery, krótki i dokonany całą dłonią. Należy jednocześnie spoglądać w twarz tego, z kim się witamy albo żegnamy. Nigdy nie podaje się paru palców. Nie wolno też cofać wyciągniętej prawicy, gdy spostrzeżemy, że czyjaś ręka jest brudna. Trudno! jeśli spotykamy się z usprawiedliwieniem, rzu­camy nawet parę miłych słów. Osoba zaskoczona nieoczekiwany­mi odwiedzinami powinna przeprosić, umyć ręce i dopiero wtedy się przywitać. Jest to właściwsze niż wycieranie dłoni w fartuch lub podawanie przedramienia.Tak samo trzeba podjąć rękę, choćby była podana wbrew naka­zom dobrego wychowania. A więc np. jeżeli uczeń postępuje nie­grzecznie i pierwszy wyciąga rękę, profesor powinien ją uścisnąć.Nie podajemy ręki tylko przestępcom i ludziom, którzy w na­szym pojęciu na to nie zasługują. Dlatego też nieprzyjęcie wyciąg­niętej dłoni stanowi — przynajmniej u nas, bo nie wszędzie za granicą — wielką obrazę.

Agnieszka Kołodziejska

Witaj na moim serwisie o społeczeństwie! Znajdziesz tutaj wiele informacji poświęconych społeczeństwu. Mam nadzieję, że moja strona którą prowadzę z takim zapałem Ci się spodoba i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej!