Używając określenia ’utopia’ mamy na myśli coś nierealnego do zrealizowania, mrzonkę, która pozostaje tylko w naszych marzeniach. Jednocześnie, utopia jest określeniem ustroju politycznego doskonałego, opartego na zasadach równości, sprawiedliwości, solidarności. Każdy polityk, który obejmuje władzę, zapewne myśli o realizacji utopijnego modelu państwa, ale jak miałby to zrobić, skoro obejmuje po poprzedniku urząd pełen niedoskonałości, niedokończonych ustaw, nie zrealizowanych planów.
I tak z kadencji na kadencję, marzenie o utopii gdzieś się odsuwa. A tak naprawdę, tak jak wieki temu, tak i w dzisiejszym świecie nie da się utopii wprowadzić w życie. Nie ma polityka, który sprawiłby, że jego naród jest piękny, bogaty, szczęśliwy, bez kłopotów i problemów. Każda społeczność, nawet ta najmniejsza w postaci zwykłej rodziny jest ułomna. Każdy obywatel ma swoją osobowość, swoje marzenia, pragnienia, dążenia. Po prostu wynika to z charakteru człowieka. Jednostka może dążyć do osiągnięcia doskonałości, ale nadal będzie to tylko dążeniem, bo jak można określić pojęcie doskonałości – każdy z nas będzie ją postrzegać zupełnie inaczej.